De treinen die ik altijd zo mooi vond

Natuurlijk was ik in de jaren tachtig gefascineerd door alles dat door station Amersfoort (daar woonde ik toen) kwam rijden. De koplopers die toen nog wel aan- en afgekoppeld werden, de honden- en apenkoppen of, zoals ik later leerde, materieel ’54 en ’64. Sprinters kwamen er niet, die zag ik alleen als we naar mijn oma in Rotterdam gingen. Wel de grote 6400 diesels met goederentreinen en af en toe een 1200 of 1100 met botsneus.

Hoewel die treinen nu toch al een nostalgische werking op me hebben, was dat niet wat ik in model wou hebben (al zeg ik er nu geen nee tegen!). Nee, bij een bezoek aan het spoorwegmuseum had ik iets veel mooiers gezien! Treinen in heel andere kleuren, diep donkergroen met een zilveren dak, of turquoise! Het stroomlijnmaterieel van net voor en na de oorlog en de zo zwaar uitgevoerde D-rijtuigen, die vond ik pas mooi!

Dus, toen ik een paar jaar geleden besloot de hobby weer op te pakken, ging mijn aandacht als eerste daarnaar uit. Als historicus wilde ik dan ook wel een baan die zou kloppen, dus de periode van begin jaren vijftig (III) was gauw gekozen, en met het net uitkomen van de 1150 van Roco was de eerste aanschaf gauw gedaan!

de 1150 van Roco zonder opsmuk
De 1150 waar de collectie mee begon

Niet lang daarna volgden de D-rijtuigen. Roco heeft ze uitgegeven met verschillende nummers, en bij mijn weten zijn ze nog steeds te koop. Met deze loc-rijtuigcombinatie was mijn eerste ‘nieuwe’ trein een feit. De loc, die nog niet is voorzien van extra’s zoals de slangen die voorop horen te zitten, was digitaal voorbereid. Langzaam leerde ik daar steeds meer over en raakte ik enthousiaster.

Je kunt nu treinen op verschillende snelheden (en verschillende richtingen!) op dezelfde modelbaan laten rijden! Maar daarover later meer. Er was namelijk nog meer veranderd in de tijd dat ik me met heel andere dingen bezighield. De kortkoppeling had zijn intrede gedaan. En de NEM-schacht. Het was vroeger lastig om modellen van verschillende merken aan elkaar te koppelen, omdat elk merk zijn eigen mechaniek gebruikte. Tegenwoordig kun je de koppelingen eenvoudig wisselen, doordat deze in een schacht geklikt kunnen worden. De kortkoppeling is bedoeld om de wagons dichter achter elkaar te laten rijden waardoor het geheel er wat realistischer uit ziet:

Gewone Roco koppeling
D-rijtuigen met een gewone Roco-koppeling
kortkoppeling
en dezelfde rijtuigen met een Roco-kortkoppeling

Links de gewone koppeling zoals je deze bij het model geleverd krijgt,

 

 

 

 

en rechts met de kortkoppeling.

Het aardige is dat de wagons nog steeds zonder problemen door de scherpste bochten gaan. Daar hoef je het dus niet voor te laten.

 

 

Over hoe mijn collectie verder uitbreidt vertel ik de volgende keer.